Menu
Twee maanden geleden ben ik lid geworden van SER Topvrouwen om deel uit te maken van een netwerk van vrouwen (en mannen!) die diversiteit in boardrooms hoog in het vaandel hebben en om inspiratie op te doen voor mijn eigen ontwikkeling en persoonlijk leiderschap.
Vrouwen in executive posities zijn nog steeds in de minderheid, zeker in financiële rollen. Dit werd de afgelopen weken bevestigd in de zoektocht naar een opvolger voor mijn rol als CFO bij dentsu, waar 95% mannen op solliciteerden. En dit terwijl bewezen is dat diversiteit goed is voor het succes van een organisatie. Het bevordert creativiteit en innovatie.
Nu ben ik geen feminist en heb ik mij in mijn carrière nooit benadeeld gevoeld als vrouw (I know, I do feel blessed), maar ik verwonder me wel over het feit dat het aandeel vrouwen in (financiële) topposities zo beperkt is.
Ik ben zelf namelijk omringd door sterke vrouwen zoals mijn moeder die in de jaren 70 in een christelijk dorp trouwde in een broekpak met een groene hoed en bewust niet in de kerk. Ook mijn twee tantes hebben buiten de gebaande paden hun eigen weg bewandeld door te reizen, een eigen bedrijf te starten en volledig zelfstandig te zijn. Je moest in die tijd behoorlijk stevig in je schoenen staan wilde je dat voor elkaar krijgen.
Veel van mijn vriendinnen werken als zelfstandige of hebben een eigen bedrijf. Ze hebben een helder doel voor ogen, halen interessante opdrachten binnen zonder zichzelf op de borst(en) te slaan, en zijn daarnaast ook heel actief op school, bij sportverenigingen en vrijwilligersclubs. Ze zijn de eersten die hun hand opsteken als er wat moet gebeuren. Er kan altijd wel iets bij, ook luizenpluizen.
We zijn dus zeker ambitieus, daar ligt het niet aan. Zijn we dan niet zelfverzekerd genoeg in het ‘zaken’ doen, in sollicitaties en onderhandelingen? Of zijn we te druk met al die randactiviteiten en ‘bijzaken’ en maken we bewust de keuze om dit te blijven doen, en niet op die management positie of CFO rol te solliciteren? Gewoon, omdat we dat niet willen? Hebben we dus onvoldoende focus op onszelf, en zo ja, is dat slecht?
Het wordt een ander verhaal als we wel willen, maar niet de kans krijgen. Daar moeten we met z’n allen wat aan doen. Mijn advies: als je ambitieus bent en wilt doorgroeien, zoek dan een ‘ally’, iemand die jou kan helpen en ‘promoten’. Zelf heb ik altijd allies gehad (soms onbewust), zowel mannen als vrouwen. Binnenkort hoop ik zelf deze rol op me te nemen bij een organisatie die jonge Amsterdammers helpt bij hun eerste stappen op de carrière ladder. Verder lijkt het me mooi om vanuit mijn vakgebied vrouwelijke ondernemers te ondersteunen bij financiële uitdagingen waarin zij vaak mannen tegenover zich krijgen. Denk aan bankiers, advocaten en private-equity partijen. Mannen zijn vaak overtuigender in het debat, en dat kan nadelig zijn, zeker op een onderwerp waar je minder van weet of interesse in hebt.
Uiteindelijk gaat het erom dat de samenleving openstaat voor diversiteit, daar heeft iedereen profijt van. Tegen mijn dochters zeg ik altijd: ‘je bent je eigen ik’. Je mag zijn wie je bent, je hoeft je niet met anderen te meten en mag je eigen pad kiezen. We moeten niets, maar we mogen alles. Zolang we die kans krijgen, zijn we oké. In elke vrouw schuilt haar eigen topvrouw.
